فرقه اوم شینریکو Aum Shinrikyo را فردی نابینا به‌نام گیزو ماتسوموتو در سال 1986 در ژاپن تأسیس کرد. او بعداً نام «آساهارا شوکو» را بر خود نهاد. اوم واژه سانسکریت و به معنی «قدرت‌های مخرب و سازنده جهان» است و شینریکو به معنی «آموزش حقیقت برتر». همان‌گونه که از نام فوق پیداست، هدف فرقه آموزش حقیقت برتر درباره ساخت و تخریب جهان عنوان می‌شود. فرقه اوم در اوت 1989 به‌عنوان یک فرقه دینی در ژاپن به ثبت رسید. از همان زمان فرقه با شکایت والدینی که فرزندان‌شان به عضویت آن درآمده و ارتباط خود را با خانواده قطع کرده بودند مواجه شد.
فرقه در اصل بودائی است ولی آخرالزمان را کاملاً نزدیک می‌داند و دشمن اصلی را ایالات متحده آمریکا که به اعتقاد آساهارا مخلوق فراماسون‌ها و یهودیان و دشمن ژاپن است. آساهارا اعضای فرقه را به آمادگی برای فرارسیدن قریب‌الوقوع آرماگدون (آخرالزمان) فرا می‌خواند.
برای مقابله با این وضع، اعضای فرقه احداث پناهگاه‌های مقاوم در برابر حملات اتمی را آغاز کردند.
در مارس 1993 آساهارا دستور ساختن گاز سارین و تهیه سلاح‌های شیمیایی را صادر کرد و یکی از اعضای فرقه که متخصص شیمی ارگانیک بود مسئول شاخه تحقیقات شیمیایی و بیولوژیک فرقه شد. در اواخر 1993 گروه علمی فوق موفق به ساختن گاز سارین شد. اوم شینریکو از امکانات مالی و عملی گسترده برخوردار بود و 20 نفر متخصص میکروبیولوژی که در بهترین لابراتوارهای ژاپن کار می‌کردند در این گروه عضویت داشتند.
در 27 ژوئن 1994 اعضای فرقه گاز سارین را در منطقه مرکزی توکیو پخش کردند که به مرگ هفت نفر و جراحت صدها نفر انجامید. در 20 مارس 1995 ده تن از اعضای فرقه با گاز سارین به متروی زیرزمینی توکیو حمله کردند. در این تهاجم 12 نفر کشته و هزاران نفر مسموم شدند. در زمان حمله به متروی مرکزی توکیو این فرقه 1100 عضو فعال داشت. طبق ادعای پلیس ژاپن، از اکتبر 1988 تا مارس 1995 سی و سه تن از اعضای فرقه به‌علت نافرمانی به‌دستور آساهارا کشته شدند. تحقیقات بعدی پلیس چندین مورد مثله کردن و هشت فقره مرگ به‌علت اقدام به تمرینات فرقه، دو مورد خودکشی و چند مورد ناپدید شدن اعضا را ثابت کرد.
بعد از دستگیری آساهارا، یکی از اعضای فرقه به‌نام فومی‌هیرو جویو، دوست اولگ لوبوف فوق‌الذکر در روسیه، رهبری فرقه را به‌دست گرفت و به بازسازی آن پرداخت. او نام فرقه را از “اوم” به “الف” (حرف اوّل الفبای عربی و عبری) تبدیل کرد که به معنی “شروع مجدد” است. فرقه فوق به رهبری جویو همچنان آزادنه فعالیت می‌کند و هنوز آساهارا را به‌عنوان بنیانگذار خود مورد تکریم قرار می‌دهد. آساهارا در روسیه نیز پیروانی دارد و زمانی در سفر به مسکو در یک اجتماع 15 هزار نفری از هوادارانش سخنرانی کرد.
فضای آشفته سیاسی و شکست ملت روسیه زمینه مناسبی است برای تبلیغات فرقه به‌ویژه جنبه‌های ضد یهودی و ضدآمریکایی آن. در ماجرای متروی توکیو، جویو نیز دستگیر و به سه سال زندان محکوم شد. او که خوش‌سیما و خوش‌لباس است، در جریان محاکمه اعضای فرقه مرتب در تلویزیون و مطبوعات مصاحبه می‌کرد و به این ترتیب به چهره‌ای محبوب در میان نوجوانان ژاپنی بدل شد.
فرقه اوم بیش از یک میلیارد دلار ثروت دارد و فقط در نیویورک دارای هشت شرکت تجاری است.
الی کارمون نویسنده اسرائیلی در اکتبر 1999 نوشت:
«از نیمه سال‌های 1980 تجدید حیات یهودی‌ستیزی در ژاپن مشاهده می‌شود. ده‌ها کتاب ضد یهودی در شمارگان میلیون به فروش می‌روند. بخشی از مسئولیت این پدیده به گردن چپ‌های ژاپن است زیرا شعارهای ضد صهیونیستی آن‌ها منجر به تشدید نفرت از یهودیان و فرهنگ یهودی شد. برخی نظریه‌پردازان افراطی چپ حتی نظریاتی را در زمینه توطئه جهانی یهود مطرح می‌کردند که با تبلیغات مشابه از سوی راست‌گرایان متفاوت بود. یکی از محبوب‌ترین مؤلفین ضد یهودی ژاپن، اونو ماسامی، کشیش بنیادگرای مسیحی، است.
او در سال 1986 دو کتاب چاپ کرد و ادعا کرد که ایالات متحده یک کشور یهودی است و به‌وسیله یک دولت در سایه یهودی اداره می‌شود. در 1992 یک مؤلف جدید ضد یهودی به‌نام اوتا ریو توطئه یهودیان برای تخریب ژاپن را به 1200 سال پیش، به دوران نارا در تاریخ ژاپن، امتداد داد. در اوایل سال 1995 دو کتاب چاپ شد که یهودیان را حتی به‌خاطر زلزله کواب در ژانویه 1995 متهم می‌کرد. بنابراین، یهودی‌ستیزی فرقه اوم در محیط فرهنگی مساعدی رشد کرد و اندیشه‌ها و گرایش‌هایی را بیان نمود که در محیط کنونی ژاپن موجود بود.»
Eli Caromon, The Anti- Semitism of Japan’s Aum Shinrikyo: A Dangerous Revival
شواهد زیر نشان می‌دهد که فرقه اوم را از بدو تأسیس کانون‌های مرموز حمایت می‌کنند:
1- در سال‌های 1991 تا 1995 حدود 60 نفر از اعضای اوم از مراکز این فرقه گریختند و درباره محبوس کردن و سوءاستفاده از اعضای فرقه برای پلیس سخن‌ها گفتند. در تمامی این موارد پلیس حاضر نشد علیه فرقه اقدام کند. حتی کودکان برخی از این فراریان به‌عنوان گروگان در اردوگاه‌های فرقه مانده بودند. در این موارد نیز پلیس حاضر به مداخله نشد و ترجیح داد با سران فرقه برای آزادی کودکان مذاکره کند. اگر مذاکرات به نتیجه نمی‌رسید، پلیس به اقدام دیگر دست نمی‌زد.
2- مواردی وجود داشت که اعضای فراری در خیابان‌های شلوغ و ایستگاه‌های مترو به‌وسیله اعضای فرقه دستگیر و با اتومبیل به مقرهای فرقه منتقل می‌شدند. در این موارد نیز پلیس هیچگاه دخالت نکرد.
3- در ماجرای حمله به شهر 300 هزار نفری ماتسوموتو (27 ژوئن 1994)، پلیس داستانی مضحک عنوان کرد و مدعی شد که مهاجم، به‌نام کونو، گاز سارین را شخصاً و احتمالاً تصادفی ساخته است. ساختن گاز سارین به تجهیزات پیشرفته نیاز دارد و با وسایل ابتدایی ساخت آن میسر نیست. شیمی‌دانان و کارشناسان در سراسر جهان بر این نکته انگشت گذاردند ولی پلیس ژاپن همان داستان را تکرار کرد و رسانه‌های ژاپنی نیز کاملاً از نظر پلیس حمایت کردند. جالب‌تر این است که اندکی پس از این حادثه، پلیس در بیرون یکی از اردوگاه‌های فرقه اوم رسوبات گاز سارین را کشف کرد. این یافته نیز پنهان نگه داشته شد و بازپرسی از کونو طبق همان سناریو ادامه یافت. پلیس حتی کونو را مجبور کرد اعتراف کند که سارین را خودش ساخته است.
4- زمانی‌که پلیس به اردوگاه فرقه اوم وارد شد (15 مه)، هیچ نوع اسلحه و مهمات و هیچ نشانی از گاز سارین نیافت. گفته می‌شود که چند ساعت قبل از ورود پلیس این وسایل به‌وسیله چند اتومبیل و واگن از محل خارج شده است. این در حالی است که می‌دانیم از دو روز قبل این محل زیر نظر پلیس بود. گفته می‌شد که آساهارا اندکی قبل از ورود پلیس به مقر فرقه این محل را ترک کرده است. ولی او بعداً در همین محل پیدا شد. یعنی وی چنان به خود اطمینان داشت که مقر فرقه را ترک نکرد.
5- ماسایوشی تاکمورا، وزیر دارایی ژاپن، دستور داد که کلیه دارایی‌های فرقه صورت‌برداری شود ولی پلیس حاضر نشد این اطلاعات را حتی در اختیار یک وزارتخانه دولتی قرار دهد. در آن زمان، دارایی فرقه یکصد میلیارد ین (2/ 1 میلیارد دلار) تخمین زده می‌شد. هم پلیس و هم سران فرقه مدعی بودند که تنها ممر درآمد فرقه اعانه‌ای است که پیروان آن پرداخت می‌کنند. می‌دانیم که اوم حدود ده هزار پیرو در ژاپن داشت که بسیاری از ایشان دانشجو بودند و توان پرداخت مبالغ چشمگیر نداشتند. هزینه‌های اوم با گشاده‌دستی صورت می‌گرفت و نشان می‌دهد که این فرقه از پشتوانه مالی چشمگیری برخوردار است. اوم ده‌ها نفر از اعضای خود را برای تجارت به سراسر ژاپن روانه می‌کرد و برخی از آنان بیش از یکصد کارمند داشتند که هوادار فرقه نبودند و هیچ یک از این شرکت‌ها نیز سودی نداشت.
ظاهراً اوم قصد نداشت از این شرکت‌ها پولی به‌دست آورد. این شرکت‌ها تنها برای عضوگیری و ایجاد پوشش برای عملیات غیرقانونی به کار گرفته می‌شدند. اوم ماهیانه 118 هزار دلار نیز صرف عملیات خود در خارج از ژاپن می‌کرد. بنابراین، در طول شش سال صدها میلیون دلار و شاید میلیاردها دلار به‌وسیله فرقه خرج شده است. این ادعا که پول هنگفت فوق از طریق اعانه هواداران به‌دست آمده به‌کلی مضحک است. روشن است که اوم منبع درآمد دیگری داشته است.
توجه کنیم زمانی‌که پلیس مقر فرقه را جستجو کرد 700 میلیون ین (24/ 8 میلیون دلار) پول نقد و ده شمش طلا به‌دست آورد. این شمش‌ها فاقد برچسب دولتی بوده که عیار و وزن آن را مشخص می‌کند. روشن است که اوم این شمش‌ها را خریداری نکرده زیرا طلای خریداری شده حتماً با برچسب فوق و تعیین وزن و عیار عرضه می‌شد. از شین کانمارو * نیز شمش‌های طلای مشابهی به‌دست آمد. می‌توان حدس زد که منبع هر دو طلا یکی بوده است. بهرحال، هیچگاه منبع ثروت فراوان فرقه اوم روشن نشده است.
6- نزدیکی جویو، رهبر فرقه در روسیه، با مقامات عالی‌رتبه روسی، از جمله اولگ لوبوف، رئیس وقت شورای‌عالی امنیت ملّی روسیه و مشاور نزدیک یلتسین و دوست تاتیانا دختر بدنام یلتسین، تصادفی نیست. گفته می‌شود یکی از دولتمردان بلندپایه و سرشناس ژاپنی جویو را به مقامات روسی معرفی کرده بود. علی‌القاعده، این فرد همان شین کانمارو است.
* شین کانمارو (1914-1996) [+] سیاستمدار ژاپنی. کانمارو از رهبران حزب لیبرال دمکرات ژاپن (LDP) بود و به “شاه‌ساز” Kingmaker شهرت داشت به‌خاطر نقش بزرگش در تعیین سرنوشت دولت‌های ژاپن. کانمارو به دریافت رشوه‌های کلان شهرت داشت. او بسیار ثروتمند بود و در زمان مرگ میلیاردها دلار ارثیه بر جای گذارد. در سال 1992 جنجال رشوه او به یکی از رسوایی‌های بزرگ مالی ژاپن بدل شد. با مافیای ژاپن و گروه‌های افراطی راست‌گرای ژاپن ارتباط نزدیک داشت
:: موضوعات مرتبط:
,
,
:: برچسب‌ها:
"جنایت" ,
:: بازدید از این مطلب : 1154
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
